Reizen en registreren

Zwarte zaterdag. Dat klinkt pas onheilspellend... Drukte op weg naar het zuiden! Urenlange files! Kokende motoren en gele hesjes!

Bovendien was er extreem apenweer voorspeld ‘s middags, en dat alles bij elkaar gaf de doorslag: vroeg vertrekken!

Ik had zelfs overwogen om Antwerpen geheel te vermijden, maar besloot op het laatste moment toch maar gewoon de TomTom te volgen, die geen enkel bezwaar tegen de ring van Antwerpen leek te hebben. 

Gelukkig viel het allemaal erg mee. Geen enkele file gezien, een paar regenspetters onderweg en rond Antwerpen even 70 rijden. Gevolg: anderhalf uur te vroeg in Brussel, maar de mensen waarmee ik afspraken had staan, waren gelukkig (en toevallig) gewoon aanwezig op de afgesproken plaatsen). Maar dan dus wat eerder dan verwacht. 

Parkeren in hartje Brussel dan... ook dat ging prima omdat ik een geweldig handige inpandige parkeerplaats wist te huren voor twee weken. Mooi afgesloten met een schuifdeur waarvan we nu de afstandsbediening hebben. Weer een zorg minder. Wél ongeveer een kilometer lopen naar de B&B, maar je kunt niet alles hebben...

Die betreffende B&B is letterlijk bij iemand thuis: woonkamer, keuken, balkon. toilet, douche, het mag allemaal door de gasten gebruikt worden. De gastheer is een aardige Italiaanse man die Fabio heet, vergezeld door een stokoude hond Joe. 

Joe is een verhaal apart: 16 jaar oud, stekeblind, onder de gezwellen (waarvan de grootste aanstaande woensdag wordt verwijderd, is mij reeds toevertrouwd) en vooral heel erg incontinent. Gelukkig loopt Fabio er met een zwabber en een emmertje sop achteraan. Maar niet op blote voeten lopen, heb ik al bedacht. 

Tot mijn geruststelling ligt Joe vrijwel constant te slapen en komt hij bijna uitsluitend in de enige “do not disturb” ruimte van het huis. Dat doen we dan ook maar niet...

De kamer die ik nu heb - en volgende week met Chris samen - is rustig en netjes, en kijkt uit op een weelderig beplante binnenplaats. Bijna geen stadsgeluiden te horen - heerlijk!

Er is een tweede kamer met andere gasten, maar die heb ik nog niet gezien.

Maar goed... er moest ook nog geregistreerd worden. Vlakbij het vreselijk overgewaardeerde en inmiddels schandalig preuts door kleding bedekte Manneken Pis is het IHECS gebouw (Institut des Hautes Études des Communications sociales – École de Journalisme de Bruxelles) en daar vindt het de komende twee weken allemaal plaats. 

De ontvangsthal is een soort grand café waar nu al veel mensen heerlijk ontspannen Go aan het spelen zijn. Erg leuk. 

Dus hup... op naar de registratie-balie om mijn deelnemerspasje te halen en mijn “goody-bag”. 

Zat daar vorig jaar nog een partij-notitieblok, een draagkoord voor je pasje en een drinkfles in, nu was het enkel een verzameling folders, plattegronden en het officiële EGC 2019 boekje. Maar wat zeur ik nou... de tas zelf is wel leuk want daar staat een Go-bord op getekend. Ik heb op verschillende plaatsen in de stad al mensen met zo’n tas zien lopen - dat schept tóch een band. Soort van...

Op weg terug naar de B&B nog heerlijk gegeten in een Chinees restaurant waar verder alleen Chinese mensen zaten. Bief met schofterig veel knoflook, geserveerd op een gietijzeren plaat in de vorm van... een koe! Heerlijk. Ook een goede herinnering aan vroeger, want dit was het favoriete gerecht dat mijn moeder en ik altijd bestelden als we bij de plaatselijke Chinees gingen eten. Mooie herinnering aan mooie tijden. 

Nu lekker onderuit gezakt op de bank in de gemeenschappelijke woonkamer van de B&B, met Kate op de oren en een stukje chocola binnen handbereik. 

Het leven is goed - ook in Brussel :)